Hz. Musa Aleyhisselam

Allah bir işin olmasını dilediğinde, o iş ya zorla olur, ya da güzellikle. Ama mutlaka olur. Kaçışı yoktur. Tıpkı Firavun’un, zamanında doğacak bir çocuğun kendi sonunu getireceğini öğrenip, binlerce masum bebeği katletmesine rağmen, o çocuğu Hz. Musa’yı kendi elleriyle sarayında büyütmesi gibi. Allah, Firavun’un kalbine Musaya karşı sevgi yerleştirdi. İşte tam da orada Firavun yenildi. Çünkü firavun meydan okumayı Musa’ya tek değil Allah’a da okudu, ve bir bebek tarafından yenildi aslında firavun. Henüz farkında bile olmadan, Allah’ın hükmü işledi bile. Kul bunu anlamaz ama. Anlamaya çalışsa da anlamaz. Nitekim Musa bebekken, Firavun’a tokat atar ve sakalını çeker. Firavun kuşkulanır, “Belki de bu çocuk o çocuktur” diye düşünür. Ve Musa’yı imtihana tabi tutar, önüne biri kızarmış kömür, diğeri parlayan cevher koyar. Hangisini seçerse, kararını verecektir. Musa tam cevhere uzanırken, Cebrâil (a.s) müdahale eder, Musa’nın elini kömüre yönlendirir. Musa kömürü ağzına atar ve o andan itibaren dili peltekleşir. Firavun bu duruma bakıp “Bebeklik işte…” deyip şüphesini geri çeker. Ama aslında hüküm çoktan verilmiştir. Çünkü Allah her zaman galiptir ve hükmü vermişse, o iş orada çoktan tamamlanmıştır.

Hz. Musa ile Hz. Yusuf’un hayatları, kaderin aynı kumaşla ama zıt desenlerle işlediği iki hikâyedir. Her ikisi de küçük yaşta ailelerinden ayrıldı. Biri ablasının takibiyle annesine sütannelik nasip edildi; diğeri ise kardeşleri tarafından unutulmaya terk edildi. Hz. Yusuf kuyuya atılarak köleliğe sürüklendi; Hz. Musa ise doğrudan bir sarayın koynunda büyüdü. Biri köle olarak saraya girdi ve sonunda yönetici oldu, diğeri sarayda büyüdü ama çobanlığa gönderildi. Hz. Yusuf, iftirayla zindana atıldı, Hz. Musa ise adam öldürmesine rağmen zindana düşmedi, sürgüne kaçtı. Yusuf sabırla zindanda büyüdü, Musa ise kaçıp yalnızlıkta olgunlaştı. Yusuf’un yolu Firavun’un dostluğuna çıktı; Musa’nın yolu Firavun’un düşmanlığına. Yusuf, Firavun’un rüyasını tabir ederek Mısır’ı kıtlıktan kurtardı; Musa ise Firavun’un sarayına dönüp, halkını onun elinden kurtardı.

Hz. Yusuf’un kardeşleri onu kıskanarak yok etmek istedi; Hz. Musa’nın kardeşi Harun ise onunla omuz omuza mücadele verdi. Yusuf’un imtihanı iffetleydi, güzelliği başına dert oldu; Musa’nın imtihanı öfkesiydi, adaleti taşıran anlar yaşadı. Yusuf’a rüyalarla ilim verildi, Musa’ya doğrudan vahiy ve mucizeler sunuldu. Yusuf’un kavmi sonradan onun değerini anladı; Musa’nın kavmi mucizelere rağmen şüphe etti, isyan etti, nankörlük etti. Biri sabırla yükseldi, diğeri mücadeleyle devrim yaptı. Biri içeriden fethetti kalpleri, diğeri zincirleri kırarak özgürlük getirdi. Biri zindanlarda bile sükûnetle Allah’a güvendi, diğeri dağlarda ateşle, asayla ve kelamla Allah’a yöneldi. Yusuf, Mısır’da bir düzen kurdu; Musa, Mısır’daki zulmü yerle bir etti.